Na kolejny wyjazd wzięłam ze sobą książkę wydawnictwa Znak. Od jakiegoś czasu solidnie próbuje mnie rozpieścić, ale jak widać- dość nieudolnie 😉 Tym razem dostałam kolejną książką Doroty Gąsiorowskiej, a jej debiutancka Obietnica Łucji kilka lat temu była dla mnie naprawdę świetnym doświadczeniem czytelniczym. Minęły cztery tytuły zanim kolejna pozycja tej autorki zawitała w moim domu, a raczej w torbie podróżnej i dzisiaj Wam trochę o niej opowiem 🙂

A na zdjęciu widzicie wszystko co z Krakowa. Książka, okulary, siatka zero waste, torba zero waste na jedzenie, aparat i… najlepsze malinowe lemoniady z North Fish- na kanale na yt będzie o niej więcej, bo z Piotrem zakochaliśmy się bez pamięci, a film już za trzy dni. Przebieram nóżkami z podniecenia! Już chcę Wam go pokazać 😀 Chyba wyszedł fajnie 😉

DZIEWCZYNA ZE SKLEPU Z KAPELUSZAMI

Historia dziewczyny, która mieszka wraz ze swoją babcią i prowadzi tytułowy sklep z kapeluszami, który prężnie im się rozwija, a właścicielkom daje niesamowitą radość tworzenie ich i sprzedawanie stałym klientkom zakochanym w unikatowych nakryciach głowy. Kamelie poznajemy chwilę po tym jak umiera jej ciocia, u której mieszkała z babcią całe życie. I to wtedy zaczynają wychodzić na jak wszystkie tajemnice rodzinne, które były przed nią ukrywane.

Zapowiadało się naprawdę dobrze! Tym bardziej, że wszystko rozgrywało się w Krakowie, a jedna z postaci mieszkała na Bronowicach (tam gdzie my! :D) … zawsze jakoś to tak fajniej czytać o miejscach, które niekoniecznie się zna jak własną kieszeń, ale poznaje na żywo w tym samym czasie co w książce 😉 Nie ma tu jednak Krakowa aż tak wiele, to nie książka o mieście, to tylko czasami zaznaczony krakowski akcent w dialogu dogadującym szczegóły spotkania, czy doinformowanie czytelnika, gdzie właśnie spaceruje bohater. No i co? I tyle…

Co niesamowite w tej cegle pięciusetstronnicowej to to, że jeszcze nigdy nie przelatywały mi numery stron tak szybko. Dopiero co byłam na piętnastej, a tu nagle już setna. Trzeba przyznać, że czyta się ją naprawdę bardzo płynnie. Nie szybko, przez pięćset stron nie da się przejść w godzinę, ale bardzo płynnie.To niewątpliwie duży plus, bo książka nie jest nudna, w żadnym momencie, jest mocno przewidywalna praktycznie w każdym zdarzeniu (o czym zaraz), ale nie ciągnie się jak flaki z olejem. Może to też źle?

Wszystko co zostało tu napisane i co zostało przez autorkę bardzo mocno rozwinięte w wątkach było BARDZO przewidywalne. Po pierwszym dialogu wiedziałam co się wydarzy na samym końcu O.o Wiele „zwrotów akcji” było takich jak w co drugiej książce. Jeśli myślicie o najbardziej szablonowych wydarzeniach, to… z powodzeniem je tu znajdziecie. I z miłą chęcią bym Wam je tu napisała, ale nie chce pisać w prost- może ktoś będzie miał ochotę się nią zainteresować 🙂

Nagromadzone jest tu WSZYSTKO. Naprawdę. I niby wszystko się ze sobą świetnie łączy i wszystko jest jak w prawdziwym życiu- jak już coś spadnie na głowę, to nagle wszystko się mnoży i dodaje, ale… to nie życie, to książka. Nie oszukujmy się, ona jest zaplanowana, można w niej stworzyć nieistniejące rzeczy (tak jak napisane było w gazecie KSIĄŻKA– autor musi wymyślać i kreować, ale trzymać się niesamowitej prawdy- tak jak tu np. dobre opisanie Krakowa).

Ciężko było mi się skupić na braku rozdziałów, książce opowiadanej przez narratora i jeszcze z tak wieloma wątkami! Czasami ta wielowątkowość jest super, jednak tu była źle złapana… no i bardzo zwyczajna. Problemem mu jest m. in. wybór między dwoma mężczyznami, tajemnica i problemy przyjaciółki, przygotowywanie do pokazu, dziwny wątek z sąsiadką rozkładającą karota i wkładającą wróżby nawet w ciastka, nawiedzanie duchów zmarłych przodków, śmierć bliskiej osoby, problemy z odrzuceniem i zostawieniem przez mamę, tajemnice z przeszłości, dziwna postawa babci, z którą główna bohaterka zawsze miała dobry kontakt … i wiele wiele innych. Dużo co? ZA DUŻO.

Trochę mi smutno, że wątek rodziny, matki, odrzucenia przewijał się niby przez całą książkę, ale wplatany był jednie w inne sytuacje, które przeżywała dziewczyna, które również są BARDZO angażujące czytelnika. Weszłam w te wszystkie historie (już pominę tak często przeze mnie powtarzana przewidywalność) i byłam bardzo ciekawa co się stanie, ale ta książka mogłaby być dobra jedynie wtedy, gdy wszystko opierałoby się o tajemnice babci. Mogłoby to pójść podobną drogą, ale robiąc redukcję wszystkiego innego.

Irytowały mnie wszystkie podniecenia bohaterki, która dowiadując się jakiejś małej rzeczy robiła z tego aferę na niebotyczną skalę, a gdy działo się coś naprawdę sensownego była bardzo opanowana i rozsądna. Ej! Źle tu zagrały emocje. I przez te emocje właśnie czuję się rozdarta, bo ta książka mówi o dobrych rzeczach, ale w sposób tak nieudolny, że ciężko mi powiedzieć, że ta książka jest dobra, choć nie jest również zła. Jakaś taka, że eh… dobrze, że te strony jednak tak szybko mijały i wszystko płynnie się czytało, bo nie spędziłam z tą historią długich tygodni.

Już nie pamiętam Obietnicy Łucji tak dokładnie, musiałabym ją przeczytać jeszcze raz i stwierdzić, czy mi się podobała, bo byłam młodsza i mniej doświadczona, czy może najzwyczajniej w świecie teraz też by mi się spodobała. Jednak jedno jest pewne Dziewczyna ze sklepu z kapeluszami mnie wkurzała!

Czas zabrać się za coś nowego z mojego stosu! Niech teraz to będzie coś dobrego, ja naprawdę nie mam czasu na niezachwycające książki 😉