Wydawało mi się, że jakoś mało książek na tym blogu w styczniu, a okazuje się, że to już druga… więc można powiedzieć, że dosyć standardowo. Tym razem pozycja ze stycznia, ale spokojnie- nie kupiłam jej, to prezent od wydawnictwa. Rozkochała mnie w sobie totalnie, więc chcę abyście się o niej dowiedzieli. Dobrem trzeba się dzielić.

MARCELEK przybył do mnie z informacją, że to przyjaciel Mikołajka. Z racji tego, że tego drugiego uwielbiam od dzieciństwa, to pomyślałam, że tu nie może być inaczej. No i nie było! Historia choć zapisana na wielu kartkach jest króciutka, ale opowiada o czymś niesamowitym. Przyjaźni między dwoma chłopcami, rozłące spowodowanej wyprowadzką i… no właśnie. Sami musicie się dowiedzieć 🙂

Marcelek to chłopiec, który wciąż się czerwieni. Nie wie czym to jest spowodowane, bo nie należy do tych, którzy wciąż się czerwienią ze wstydu. Wręcz przeciwnie- wtedy kiedy powinien mieć czerwoną twarz wcale jej nie ma. Przyzwyczaił się więc do bycia innym i wysłuchiwania komentarzy na temat koloru swojej twarzy.

Pewnego dnia poznaje jednak Remka, który… bez przerwy kicha! Tak zaczyna się ich niesamowita przyjaźń.

Usiadłam z tą książką nie spodziewając się czegoś niesamowitego. Jednak mała ilość słów, fajna, charakterystyczna kreska, która znana jest mi z Mikołajka sprawiła, że pochłonęłam tę książkę w kilka minut, a później siedziałam w fotelu jak zaczarowana! Ah! Za to właśnie uwielbiam książki!

Troszkę żałuję, że nie jest dużą księgą, ponieważ nie mogłam nacieszyć się tą historią przez dłuższy czas… ale z drugiej strony uwielbiam tą małą, białą książeczkę! Niektóre rzeczy powinny kończyć się z niedosytem. To o wiele lepsze niż przesyt, wiadomo. Teraz z radością odłożę ją na półkę, gdzie będzie leżała z nowymi wydawaniami Mikołajka.