Hejka!:) Ostatnio naprawdę nie mam na nic czasu. Jeżeli JA nie gospodaruję czasem na rozmowy facebookowe z moimi wspaniałymi ludźmi z daleka, to wiadomo, że coś się dzieje! Zaczyna się weekend… którego nie spędzam w domu, więc byle do kolejnego weekendu? W który wyjeżdżam na jedenaście dni?;) Chyba muszę pogodzić się z faktem, że zaczęłam drugi rok w szkole plastycznej i nie ma możliwości żebym spędzała przy książce, komputerze, czy na filmie miliony leniwych godzin. 

I teraz pewnie ludzie z mat-fizu mogą się oburzać, mówić, że co ja mogę narzekać skoro ja jedynie siedzę i maluję… Bron Boże, nie narzekam. Chodzę do najwspanialszej szkoły na świecie,w której czas płynie inaczej, gdzie są najlepsze przedmioty jakie można sobie wymarzyć! Tym bardziej w tym roku, gdzie już nie będę jedynie prześlizgiwać się przez zajęcia artystyczne, z którymi nigdy wcześniej nie miałam styczności( czyt. malarstwo, rysunek), a właśnie znajduję coś co trzyma mnie w tej szkole mocnymi rękoma i nogami( czyt. fotografia). Oczywiście jeżeli nie będzie mi wychodzić, to załamię się i chyba pójdę do zwykłego liceum na humana i będę jedną z miliona dziewczyn, które nie wiedząc co zrobić z życiem poszły na dziennikarstwo( uwaga- nikogo nie krytykuję, wiem, że jeszcze istnieją na tym świecie ludzie, którzy są humanami z powołania). Ale ktoś kiedyś powiedział, że najważniejsze są przecież chęci! Dlatego z uśmiechem na twarzy przyjmuję to, że kiedy inni kończą o dwunastej, ja w domu jestem po szesnastej. Że praktycznie wcale nie mam czasu na nic i nie mam kiedy przerobić zdjęć, o które prosi mnie dziewczyna już od … dwóch miesięcy. No wybaczcie. Naprawdę staram się być osobą, która umie sobie wszystko zaplanować i jakoś wszystko ze sobą pogodzić. Niestety jestem tylko człowiekiem i nie zawsze mi wszystko wychodzi. Wkurzam się na to oczywiście, ale cóż ja na to poradzę?! W listopadzie wejdę już w stan przywiązania do szkoły. Będę wtedy może umiała już nie walczyć z brakiem wolnego czasu na wszystko co chciałabym zrobić. jak już mówiłam- po tak intensywnych wakacjach, chyba należy mi się w końcu odpoczynek!

Mówić sobie mogę- jednak jutro po szkole idę na zdjęcia! Jak już pisałam- wrześniowe otwarcie torby fotograficznej uważam za rozpoczęte! Tak więc jeżeli jeszcze ktoś coś, to zapraszam! Czasu i miejsca jest coraz mniej 😉

Ale kina sobie nigdy nie odpuszczę, nawet gdybym miała jeździć tak od razu po szkole,a  z seansu od razu do niej wracać! Czuję, że ostatnio to jedna z najważniejszych rzeczy w moim życiu! I nie, nie jest tak, że im więcej tym gorzej. Właśnie im więcej, tym bardziej umiem się w nich odnaleźć. Mam otwarte szerzej oczy i chociaż nadal jest to spojrzenie dość płaskie, to widzę, że jest coraz lepiej i mogę tak umrzeć! Z milionem obejrzanych klasyków, klap i filmów średnich! Ostatnio łatwiej mi jest odnaleźć się na sali niż w plenerze z aparatem… dlatego tak czekam na ten rok fotografii! Bo wiem, że wtedy już będzie wszystko na swoim miejscu <3

Dzisiaj potrzebowałam odkryć kawałek siebie, wybaczcie.:)